Mazurskie spotkania z wodą, rybą i tradycją – Wydminy 2025
Wydminy / 00:00
W malowniczej miejscowości Wojnowo, znajduje się wyjątkowy zabytek sakralny – Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Ta drewniana świątynia, wzniesiona w latach 1923–1927, stanowi nie tylko miejsce kultu, lecz także ważny punkt na mapie duchowego i kulturowego dziedzictwa regionu.
Cerkiew wyróżnia się charakterystyczną, dużą cebulastą kopułą, która góruje nad okolicą i przyciąga wzrok zarówno turystów, jak i pielgrzymów. Jej bryła, wykonana z drewna, harmonijnie wpisuje się w mazurski krajobraz, łącząc tradycję budownictwa sakralnego z lokalnym rzemiosłem. Wnętrze świątyni kryje ikonostas oraz elementy wystroju typowe dla prawosławnej estetyki, emanujące spokojem i duchową głębią.
Żywa wspólnota wiary
Przy cerkwi działa prawosławny klasztor żeński, który nadaje temu miejscu szczególny charakter. Zakonnice nie tylko pielęgnują życie duchowe, ale również dbają o zachowanie tradycji, organizując nabożeństwa, spotkania i działania edukacyjne. Dzięki ich obecności cerkiew w Wojnowie pozostaje żywym centrum religijnym, otwartym dla wszystkich poszukujących ciszy, refleksji i kontaktu z duchowością Wschodu.
Miejsce spotkań kultur
Wojnowo, znane z bogatej historii staroobrzędowców, jest miejscem, gdzie przez wieki przenikały się różne tradycje religijne i narodowe. Cerkiew Zaśnięcia NMP stanowi ważny symbol tej wielokulturowości – przypomina o tolerancji, współistnieniu i duchowym bogactwie regionu.
Staroobrzędowcy pojawili się na Mazurach w XIX wieku, jako uchodźcy religijni z Rosji, uciekający przed prześladowaniami po reformach cerkiewnych patriarchy Nikona. Osiedlili się m.in. w Wojnowie, tworząc wspólnoty o unikalnej kulturze i architekturze. Ich migracja była wynikiem sprzeciwu wobec reform liturgicznych wprowadzonych przez patriarchę Nikona w latach 1652–1656, które miały upodobnić rosyjską cerkiew do greckich zwyczajów. Reformy te wywołały rozłam religijny – tzw. raskół – a ich przeciwnicy, nazwani staroobrzędowcami, byli prześladowani i zmuszeni do opuszczenia Rosji.
Droga na Mazury
Po początkowym osiedleniu się na Litwie, Suwalszczyźnie i ziemi augustowskiej, staroobrzędowcy zaczęli przybywać do Prus Wschodnich około 1830 roku. Władze pruskie, chcąc zasiedlić wyludnione tereny Mazur, przyjęły ich z życzliwością. Osadnicy nabywali ziemię i zakładali wsie.
Duchowe centrum – Wojnowo
Wojnowo szybko stało się duchowym centrum staroobrzędowców. W 1847 roku powstał tam klasztor Zbawiciela i Trójcy Świętej, który przez lata pełnił funkcję filii moskiewskiego cmentarza Prieobrażeńskiego. W 1885 roku klasztor przekształcono w żeńską wspólnotę zakonną, którą prowadziły m.in. Jewpraksija Dikopolska i Anastazja Sokołowa.
Staroobrzędowcy wnieśli na Mazury unikalną architekturę sakralną, osobliwe zwyczaje religijne i własny styl życia, który przez niemal 200 lat współtworzył lokalny krajobraz kulturowy. Choć dziś ich społeczność jest niewielka, ślady obecności starowierców – cerkwie, klasztory, cmentarze – pozostają ważnym elementem dziedzictwa regionu.
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.
Artykuł nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy!