Wieś założono już w 1436 roku. W 1625 roku mieszkali tu, jak wynika z ksiąg rachunkowych powiatu giżyckiego, tylko Polacy. Co ciekawe, wielka epidemia dżumy, jaka miała miejsce w latach 1709–1710 na Mazurach, całkowicie ominęła Kamionki.
O ile mieszkańcy mogli odetchnąć z ulgą po przejściu tej straszliwej choroby, to jednak katastrofa nadeszła dwieście lat później. W 1914 roku o wieś zaciekle walczyli żołnierze rosyjscy i niemieccy z giżyckiej twierdzy Boyen. Szturm Rosjan ostatecznie odparto.
Te walki upamiętnia pomnik żołnierzy poległych podczas I wojny światowej, w tym mieszkańców Kamionek. Tego typu obeliski stawiano na Mazurach by nie tylko świadczyły o poległych żołnierzach niemieckich ale również by związać Mazurów z Niemcami.
Po 1945 r. nowi mieszkańcy tego regionu obeliski niszczyli. Ten w Kamionkach jednak ocalał.
We wsi Dziwiszewo znajduje się głaz – granit rapakiwi. W niedalekiej odległości w kierunku na południe przebiega szosa z Giżycka do Doby, natomiast głaz leży na szczycie pagórka. Wymiary głazu to obwód 14,2 m, długość 5,00 m, szerokość 4,00 m, wysokość 3,10 m. Głaz jest zwietrzały, posiada liczne i głębokie szczeliny.
Z tym pomnikiem przyrody wiąże się dość ponura opowieść. Głaz niektórzy nazywają Tatarskim. Według legendy podczas Potopu zapędzili się tam będący na polskiej służbie Tatarzy. W Dobie porwali w jasyr rodzinę hrabiego zu Tautenberg. Otoczeni w Dziewiszewie przez Mazurów zginęli z ich ręki. Wcześniej jednak na olbrzymim głazie mieli zamordować wszystkich jeńców.
Warto również wspomnieć o trzech doskonale zachowanych koszarowych schronach piechoty Giżyckiej Pozycji Polowej znajdujących się w kolonii Kamionki, opodal zatoki Rajcocha jeziora Dobskiego.
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.